طنز زن
شنیدم من ز پیری با درایت
نصیحت می نمود اوبا حکایت
جوانی را نصیحت کرد روزی
بپرهیز از زن و از کینه توزی
مبند هرگز تو بر اقوام خود دل
تو قوم زن مده راهش به منزل
اگر خواهی که آ سوده بخوابی
برو دورتر ز اقوامت حسابی
همه بد بختی آدم زناند
که زنها ظالمی بر مردمانند
بهشت را مفت و ارزان می فروشند
همیشه در پی هر عیش و نوشند
برو فکری به حال خویشتن کن
گرفتی زن برو فکر کفن کن
اگر بینی که بر لب خنده دارم
سر و کاری به قوم زن ندارم
زنان مانند مار خوش خط و خالند
برای قوم خود فکر مدالند
زنان خود را رئیس مرد دانند
که مردان را چو موم در دست دارند
سخنهایم نخست چون زهر باشد
چو دریا پر ز آب نهر باشد
سخنهایم اگر چه تند گویم
بدان که هست مرام و خلق و خویم
کلام اول و آخر همین است
که زن موجود زشت و نازنین است
وسلام
*میرزا*
