ببین وصف نگار ما ، چه فرقی با جهان دارد

به رنگ شب زده زلفش

ندارد روز و شب فرقی

سفیدی صورتش مثل همان یک تکه ابری است

که از خاور زند سر اندرون دل

ولی بارانی جز باران غم هرگز نمی بارد

همه خوشدل از آن رنگی که در رنگش کمان افتد

بدان ای جان من امروز

نظاره میکنم

رنگین کمان بعد بارانت

لب لعل و قد سیمین چنان هستی مثال کوه

ولی از دامن صحرا گل رخسار نمی بینم

دو چشم رنگ فیروزه نگاه بر آسمان بنمود

ولی تنها امید من رخ بی آسمانش نیست

زبان پر ز نیش او نمایان می کند زهرش

چنان بر ما زند آن را که هیچ کبری نمی پرسد

فلک از نامه ی این دل نوشته بر سر ایزد

که نام او کجا باید که ثبتی غیر از این دارد

*میرزا*