خانه به دوش

    من اگر خــــانـــــه بـــه دوشـــم نظری نیست مرا

                          آســـــمــــان در نـــظــــر و بال و پری نیست مرا            

    قــــفـــس تــــــــنــگ مــــــرا با دل آیینه چه سود

                          که در این بـــــنــد قـــــفــس هیچ اثری نیست مرا

    گفته بـــــــودم بــنــــمـــا رخ پــــــس آن تیر نگاه

                           که دگر بعد تو هــــــیـــچـــگـاه سفری نیست مرا

    بهر آزادی ایــــــن دل نـــــظــــــری کن به کمان

                           که از آن مهر ووفا هـــیچ خـــــبـــری نیست مرا

    فکر آن موج پر از خاطره هــــــرگـــــز تو مکن

                          که چنان خالی وتنهاغم موج دگـــــری نیست مرا

    شبی در خــــانـــه ی دل آن نـــفس عشق تو مرد

                           فکر زندان ز تـــــــو هم درد ســــری نیست مرا

     من به آن گــــــوشه ی زنــــــدان تو عادت کردم

                         که درآن گــــوشه ی غــــــم هــــمسفری نیست مرا

     من از آن گوشه ی چـــــشمت به زمـــین افتادم

                        قسمت میرزا  از آن قصه ای از بی ثمری نیست مرا

*میرزا*