تقدیمی به روح شادروان جواد گنبد                          

می نویسم از گل سرخ که دلش شکسته دیدم 

   رنگی از داغ   مصیبت به رخش نشسته دیدم

می نویسم از سیاهی که به تن نموده گلبرگ 

   از فراق غنچه و گل ابر و باران خسته دیدم

می نویسم از جدایی قصه ی قسمت و تقدیر 

  نام سرنوشت و اقبال که چو بخت بسته دیدم

می نویسم از ستاره که افق نیامده سوخت 

  از همان غروب دلگیر چو به خاک خفته دیدم

می نویسم از تماشا به نگاهت زنده بودم

   خیره برقامت رعنا ساعتی گذشته دیدم

می نویسم از محبت ،گل سرخ و دست زحمت 

   در کنارغنچه بودن حرف دل نگفته دیدم

می نویسم از دل کوچ که سفر کرده به قشلاق 

من که پرواز پرستو با غمت نهفته دیدم

می نویسم از نبودن وقتی رفتی خانه ساکت

 فقط از رفتن گلبرگ پدری آشفته بودم

می نویسم از گل سرخ که فقط نامی به سنگ است

سنگی چهار گوشه و زیبا که ز خاک شکفته دیدم

می نویسم از زمانه که چنین نوشت میرزا 

 زیر گنبد کبودش چو   ، جواد، خفته دیدم

*میرزا*