درد دل

دلا دردم به که گویم نمی بینم کسی همدم

                                 کنم ناله به هر جایی ،کشم آهی به این دردم

شنید آن بلبل و دیگر کسی آواز او نشنید

                                به باغبان گفتم و دیدم که با نی زد سرود غم

به کوه گفتم چنان نالید که ایستاده هنوز مبهوت

                                 بگفتم اندکی با شمع بدیدم که بسوخت کم کم

چو دردم آسمان بشنید به شب تا صبح غرش کرد

                                چو ابر آسمان بشنید چو بارانش گرفت نم نم

بیامد موجی بر ساحل بدید طوفان غم بردل

                             به سخره سر بکوبانید که فرقش شد جدا از هم

پشیمان گشتم از حرفم دگر شرحش نخواهم داد

                               چو میرزا لب فرو بندد به کنج بی کسی هر دم

==== میرزا ====