شعر طنز گرانی
در گرانی ها بسی افسرده ام
دل کباب و نان خالی خورده ام
قیمت گوشت و برنج و لوبیا
حال رسیده چون به عرش کبریا
سفره ی بیچارگان خالی ز نان
برنشسته دست به چانه کاسبا ن
از کره تا آن مربا شد خراب
روی ماست همچون پیر پرشد زآب
از خجالت بستنی ها آب شد
دیدن شیر وعسل درخواب شد
ما هی و میگو مثال انجمن
کی شده تعطیل نمانده یادمن
تخم مرغ هم قیمتی نوبر شده
نام او در لیست بیرون بر شده
میوه ها قهر گشته اند باما چرا
بایدش بر سبزی گفت حال شما
حرفی از مرغ هیچ نزن که قیمتی است
ران و دم سینه طلای زینتی است
کالباس و سوسیس ، همبر همچنان
نرخ روز افزون و دارد بی گمان
نرخ کنسروها و کمپوت گیلاس
بالا رفته قیمت و نیست هیچ حواس
قیمت روغن مثال آن طلاست
پول بیشتر گر دهی کارمزد ماست
دوغ و لیمو شد غریبه با همه
شامپو دشمن گشته با هر جمجمه
کفش و شلوار و جوراب و روسری
هست قضاوت با شما گر داوری
قیمت ها هر روز تعغیر میکند
دمپایی هم حکم شمشیر میکند
دعوت مهمان تعطیل بایدش
قوم زن با مرد نباید آمدش
پشت درها (خانه نیستیم )حک کنید
گوشیم خاموش نباشد شک کنید
تا که قیمتها این چنین است همچنین
دید و بازدید فراموش نازنین
تفریح هم سالی یه بار سیزده بدر
می روم دور از همه بی درد سر
گر که دمپایی خوریم ایراد نیست
چون که مفت است هیچ مپرس از بهر چیست
جای سر ای کاش قیمت می شکست
جای دمپایی قناعت می نشست
(( میـــــــرزا)) بهمن نود و هفت
