نفرین زمان

تو را دعوت به دل کردم ،چرا که روح و جان بودی

                            چو چشمم دید جمـال تو ســــروده بر زبان بودی

لبانم نام تو می گفت چـو گــــوشم شوق گفتارت

                           که پا فرمـــــــانبر دل بــــــود خیالم آسمان بودی

نه فرمان میدهد عــــقلم نه دســــتم میرسد جایی

                        نوشتم نازنــــین من، تــــــــــو عشق دیگران بودی

سر و گــــردن نهادم کج به پیش خانه ی دشمن

                       زمانی عــــاشقت بودم ،تو مــــــــعشوق فلان بودی

 تن رنجور من دیگر نمــــــــی آید بـــه درگاهت

                          بدان از چـــــشم دل رفـتی ،تو با من آنچنان بودی

من افتادم به دام تو ،تـو افــــتادی ز چــــشمانم

                           برای پـاکی عـشقم ،تـــــو نــــــفرین زمان بودی

کجا باید رود میرزا  ز دســــت بی وفای مهر 

                            چنین بـــودم چنان بودی همین بودم همان بودی

*میرزا*