مسکین                          

همه آرزویم این بود که رسم به عشق جانها

                                 چو قدم به ره نهادم تو شــکستی آن قدمــــها

تو به تیر آن جـــفایت بزدی بر من مسکین

                                    به خداکه ناله ی درد بـــــرسد به آسمانها

به خط سیاه نوشتی نامه ی قسمت و تقدیر 

                                   مات و مــبهوت تـو ماندم در میان آرزوها   

دشمن دل همه یار است که شده قاتل جانم

                                    که صدای وا مصیبت بزنی به کهکشانها

 حرفی از دامن نرگس بزند بر دل میرزا 

                                 که رسید به استخوانم جورو ظلمت بیکرانها