جادو

من اسیر چشم جـــــادویت تو از جادو جدایم کن

                             طلسمی بر لبت دیــــدم که می گفتی صدایم کن

ز چشم و لب گــــــذشتم من رسیدم بر طلسم دل

                             چنان سخت جـــــادویت چو مرتاضی دعایم کن

طلسم دل فقط کــــــینه که بـــستن روی آن قفلی

                             که آن جادوی جادوگر تو بشکن پــس رهایم کن

غم و ماتم به هم پیوند به اشک چــــــشم و آه دل

                             طلسمی آورد موجـــــود بـــــــه خنده آشنایم کن

به این میرزا نگاهی کن چو اشک بر گونه غلتانم

                             دوای ایــن دل بیـــــــمار تو درمان و دوایم کن

*میرزا*