افسوس

رنگ زرد صورتم از دست یار بی فا ست           

                              در میان گلشن و گل رنگ زرد رنگ جفاست

آن طلایی رنگ   چهره     یادگاری از تو ماند

                         ارمغان عشق تو  زردی   چو   از     تیر بلاست

فصلی از   ایام عمرم پای عشق نابود  شد

                        در جواب   عشق  پاکم آن  دورنگی    از شماست

می کشم ترسیم    رخ   آن    خاطرات تلخ عشق

                         می خورم افسوس چرا بر چهره رنگی بد نماست

     شادی تو ,رفتن من  در سیه چال و است و بس

                            تا تو هستی  در دلم حقا  سیه چال جای ماست

     میرزا  از این  زندگی تنها  بلا دید و کشید

                                آخرش گویم که این هم مصلحتی از خداست  

==== میرزا ===