فریاد

دفتر شعر مـرا پــــــــر کــــــرده ای از خاطرات داد من

      هر چه بیشــتر مینویسم غـــــم بـــگوید ز دل و فریاد من

روزی صـد بار نام تو در دفترم خط میزنم با اشک و آه

       اما فـردایش دوباره دل کــــــشد آن عـکس تو در یاد من

هر که با یــارش نشیند بر ســر آن خوش مسیر روزگار

       داده ای بر مـــن هزاران درد ماتم ای به جان صیاد من

می کشم بر دوش تمام غصه هایت را به تنهایی عزیز

        تا که من شادت ببینم ای تمنای من و تنها دل ناشاد من

خاطراتم ازتواین است دفتری پرکرده ازآن اشک چشم

        دور مانده میرزا  ازهر آرزوها یش ای گل شمشاد من  

*میرزا *